bernadette
Margaret Murphy vertrok op 56-jarige leeftijd uit Brisbane om een nieuwe carrière in Londen op te bouwen. Vijftien jaar later zijn zowel zij als haar man Peter gegroeid. Hun band is sterker dan ooit.
Bron: Paula Cocozza, The Guardian, 28 april 2025
Margaret Murphy had een comfortabel leven in Brisbane, Australië. Met een mooi huis en vier kinderen. Maar naarmate haar kinderen volwassen werden, begon ze een steeds sterker gevoel te krijgen dat ze een ander leven wilde dan haar man, Peter. Ze waren al 30 jaar gelukkig getrouwd, maar met het lege nest ontstonden er verschillen in hun verwachtingen. “Ik wilde de wereld zien voor ik te oud was, en nieuwe avonturen beleven,” vertelt ze.
Op haar 56ste vertrok Murphy alleen naar het Verenigd Koninkrijk, waar ze niemand kende. Vier jaar later begon ze haar eerste fulltime baan.
“Mijn eerste carrière,” zegt ze zelf, terwijl ze terugkijkt op haar werk van de afgelopen elf jaar als onderwijsmedewerker, waarbij ze chirurgen ondersteunt in hun professionele ontwikkeling. “Het voelt als een roeping,” voegt ze eraan toe. Hoewel zij en Peter nog steeds samen zijn, leven ze op verschillende continenten. “Het is een modernere en vrijere kijk op het huwelijk voor oudere koppels die hun huishoudelijke verplichtingen hebben vervuld,” legt Murphy uit. “Als de ene partner iets anders wil dan de ander, heb ik een oplossing gevonden.”
Toen Murphy in 2010 naar Londen vertrok, beloofde ze Peter dat ze binnen zes maanden tot een jaar terug zou komen. Maar het kostte langer dan verwacht om zich in het nieuwe land te settelen. De eerste banen waren onregelmatig, er waren periodes van werkloosheid en ze verhuisde vaak van kamer naar kamer. “Nog één jaar,” zei ze tegen zichzelf – en tegen Peter. Maar dat jaar werd meer, en meer.
Ze realiseerde zich dat er “veel goede dingen” voor haar in Londen gebeurden. Naast haar werk en nieuwe vriendschappen leerde ze de diversiteit van andere levens kennen en reisde ze door Europa en daarbuiten. Peter bezoekt haar af en toe en ze gaan samen op vakantie, soms halverwege de wereld, zoals in New York of New Delhi.
Murphy woont in een klein appartement in het noordwesten van Londen, een groot contrast met het ruime huis dat ze ooit had in Queensland. Toch, na een werkdag, als ze op haar bank zit en de boodschappen heeft gedaan en de rekeningen heeft betaald, voelt ze een diep gevoel van voldoening en zelfstandigheid.
“Toen ik hier kwam, voelde ik dat het mijn beurt was,” zegt ze. Kort na het overlijden van haar moeder, kwam er voor Murphy een nieuwe levensfase: “Ik kon eindelijk voor mezelf zorgen.”
Geboren en getogen in Brisbane, zorgde Murphy samen met haar moeder voor twee van haar drie broers en zussen, die een ernstige ziekte hadden. “Ik voelde hun lijden enorm,” vertelt ze. Een korte adempauze kwam toen ze samen met haar moeder en broer naar Parijs reisde, waar ze uiteindelijk enkele maanden bleef.
Na haar terugkeer, ontmoette ze op haar 25e Peter op een feestje. Ze trouwden een jaar later en kort daarna werd Margaret moeder.
Toen de kinderen nog klein waren, werkte ze af en toe als docent Engels voor anderstaligen. “De kinderen gaven me elke dag nieuwe uitdagingen en vreugde,” herinnert ze zich.
Op latere leeftijd, toen het moeilijk werd om werk in het onderwijs te vinden, besloot Murphy haar master te halen en een PhD in taalkunde te beginnen. Ze studeerde aan dezelfde universiteit als haar kinderen – wat voor haar een hernieuwde ervaring van jongvolwassenheid was.
Hoewel Murphy weet dat ze op een dag zal terugkeren naar Brisbane, voelt het huis daar nog steeds als thuis. Wanneer dat zal zijn, weet ze echter niet. Ze erkent dat sommige mensen haar keuze egoïstisch vinden. “Ik voel die spanning wel: tussen de rol van echtgenote en de wens om mijn eigen pad te volgen in de latere fase van mijn leven.”
“Maar ik weet in mijn hart dat het de moeite waard is geweest. Ja, je kunt als echtpaar buiten de gebaande paden denken, en ja, als oudere vrouw kun je nog steeds een carrière beginnen.”
Ze heeft geleerd om betere beslissingen te nemen. “Ik heb geleerd om veerkrachtig te zijn, tegenslagen te overwinnen en oplossingsgericht te denken.” Het belangrijkste is volgens haar: “Ik kan het leven alleen aan, en ik ben toleranter geworden tegenover anderen.”
Murphy en Peter accepteren en waarderen nu meer dan ooit elkaars keuzes. Daardoor zijn hun levens rijker en breder geworden.
